W związku z tematem grzesznej natury człowieka, pojawiły się pytania, co do pewnych fragmentów biblijnych, których treść rzekomo jednak wskazuje, że człowiek posiada ową grzeszna naturę.
Wraz z tobą drogi Czytelniku, pragnę przeanalizować te fragmenty i tobie pozostawić ocenę: Czy rzeczywiście mówią one, że człowiek w wyniku upadku Adama i Ewy odziedziczył grzeszną naturę? Czy rzeczywiście mamy wrodzone skłonności do grzechu ? Czym jest skłonność do grzechu ? A może nasz upadek jest wynikiem wolnej woli i podjęcia złej decyzji ?
1. I Mojż 6/5-6;
„A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe...”
Biblia Warszawska
„Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe...”
Biblia Tysiąclecia
„Jahwe jednak widział, jak niegodziwie żyli ludzie na ziemi, jak bardzo przewrotne były ich myśli i pragnienia...”
Biblia Warszawsko-Praska
W Biblii Warszawskiej jest użyte wyrażenie „ustawicznie złe”, co w powiązaniu z w/w tłumaczeniami według mnie należy odczytać, ciągle, wciąż złe, co oznacza że człowiek dokonuje w swym życiu złych lub dobrych wyborów.
Proszę zwróćmy jeszcze uwagę na fragment z I Mojż. 8/21
21. I poczuł Pan miłą woń. Rzekł tedy Pan w sercu swoim: Już nigdy nie będę przeklinał ziemi z powodu człowieka, gdyż myśli serca ludzkiego są złe od młodości jego...” BW
Nawiązuje on do cytatów w/w lecz daję nam bardzo ważną wskazówkę, że myśli człowieka są złe od młodości, a nie od urodzenia.
Kochani pamiętajmy o jednym, że Stwórca wyposażył człowieka w wolną wolę i to wyłącznie człowiek decyduje, którą drogą chce kroczyć, co wybrać. Jeżeli to czyni w oparciu o Bożą mądrość, to decyzje podejmowane przez człowieka są dobre. Jeżeli zaś odrzuca Bożą mądrość i kieruje się własnym rozumem wówczas popełnia błędy. Jak widać ludzie przed potopem, poza ośmioma osobami całkowicie odrzucili mądrość Bożą i ciągle postępowali źle. Dlatego w tych tekstach Bóg tak to przedstawił. Przedstawił rzeczywistą sytuacje, która wtedy panowała. Czy dzisiaj jest inaczej ? Jedno jest pewne, sytuacja, którą Bóg widział, nie jest wynikiem grzesznej natury człowieka, lecz dokonywanych przez niego wyborów.
2. Hiob 25/4
„Czy człowiek może być prawy w oczach Boga, a narodzony z niewiasty – wolny od grzechu ? ”
Biblia Warszawsko-Praska
Według mnie to tłumaczenie w sposób bardzo prosty, przejrzysty stawia pytanie:
Czy człowiek może być sprawiedliwy w oczach Stwórcy?
Czy ten, który przyszedł na świat za sprawą ziemskich rodziców wolny jest od grzechu?
Ten fragment jest w formie pytania, na które my wszyscy powinniśmy sobie odpowiedzieć. I najlepiej na to pytanie odpowiada nam tekst z Listu do Rzymian 3/9-12:
9. Cóż więc? Czy mamy przewagę? żadną miarą! Wykazaliśmy bowiem uprzednio, że tak Żydzi, jak i poganie są pod panowaniem grzechu,
10. jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego,
11. nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga.
12. Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego. BT
Nasz Stwórca będąc Bogiem, który doskonale wie wszystko, uświadamia nam, że poza Panem Jezusem, nie będzie na ziemi człowieka, który by chociaż raz nie splamił swoich szat grzechem. Nie dziwmy się, że padło takie stwierdzenie.
Wszyscy popełniamy grzechy. Po raz kolejny zadam pytanie: Z czego to wynika. Czy z grzesznej natury człowieka? Czy z jego wrodzonych skłonności? Czy może z podejmowania złych wyborów?
Okazuje się jednak, że człowiek może być i jest prawy w oczach Bożych:
1 Moj. 6:9
9. Oto dzieje rodu Noego: Noe był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem. BW
W I Król 2/32 jest mowa o kolejnych dwóch sprawiedliwych. Psalm 1 oraz inne mówią o sprawiedliwych. Takich tekstów jest bardzo dużo.
Jednakże ziemski człowiek nie jest wolny od grzechu, gdyż jak mówi werset jedenasty, nie szuka Boga, nie ma w Nim oparcia, lubi samodzielnie podejmować decyzje, które powtórzę to jeszcze raz nie zawsze są dla niego dobre. To jest jedna z przyczyn naszych upadków-grzechów.
Nie można być jednocześnie sprawiedliwym w oczach Bożych i mieć grzeszną naturę lub wrodzone skłonności do grzechu. To się z sobą kłóci.
Jednakże można popełnić grzech, poza grzechem śmiertelnym i być w oczach Bożych sprawiedliwym. Osiągniemy to poprzez szczere wyznanie popełnionych grzechów, walkę z grzechem i krew Baranka, w której każdy człowiek może się obmyć.
3. II Mojż 32/22
22. Aaron odpowiedział: Niech pan mój się nie gniewa! Ty znasz ten lud, że jest skłonny do złego. BW
Wyrazami bliskoznacznymi słowa skłonność, które znalazłem są:
-upodobanie
-chęć
-być podatnym.
Można mieć upodobanie zarówno w prawości jak i nieprawości.
Można być podatnym na reklamy lub się im oprzeć.
Można mieć chęć czynienia dobra lub zła.
Zatem z czego wynika skłonność do złego?
Jeżeli wynika z naszych wrodzonych skłonności, wówczas za nasze grzechy winny jest, odpowiedzialny ten, kto „wyposażył” nas w te skłonności, gdyż podejmowane przez nas działania są niezależne od nas i my sami z siebie nic nie możemy zrobić, jesteśmy bezradni. Czy tak jest w rzeczywistości?
Jeżeli natomiast skłonność do złego wynika z dokonania niewłaściwego wyboru w wyniku otrzymania wolnej woli, którą posiada każdy człowiek, która jest darem od Stwórcy, to odpowiedzialnym-winnym za zło jest wyłącznie ten, kto je czyni. Pamiętajmy, że skłonność oznacza mieć upodobanie, być podatnym na grzech. W I MOJŻ 4/6-7 Bóg ostrzega Kaina, a przez to i całą ludzkość, że grzech będzie nas kusił, czyli mamił, wywierał na nas wpływ, oszukiwał, ale naszym obowiązkiem jest walka z nim. My mamy panować nad grzechem. Z grzeszną naturą, z wrodzonymi skłonnościami do grzechu jest to po prostu niemożliwe.
Kochani musimy być świadomi, że w momencie kiedy wybieramy grzech, to ma on na nas realny wpływ i logiczne jest, że będzie on nas ciągnął w swoją stronę.
Jeżeli wybieramy naszego Stwórcę, to On działa razem z nami, podpowiadając nam, co jest dla nas dobre.
PAMIĘTAJMY O PODSTAWOWEJ ZASADZIE, ŻE ZAWSZE WYBÓR NALEŻY DO CZŁOWIEKA!!!!!!!!!!!!!!!!!!
3. Jeremiasz 13/23
Czy Etiopczyk może zmienić swoją skórę, a lampart swoje pręgi? Tak samo czy możecie czynić dobrze, wy, którzy się nauczyliście postępować przewrotnie? BT
W tym fragmencie mamy dwa pytania.
Odpowiadając na pytanie pierwsze, jest rzeczą całkowicie pewną, że ani Etiopczyk, ani lampart, ani żadne inne stworzenie Boże nie może zmienić tego, jak go Stwórca ukształtował. Tylko On ma moc cokolwiek zmienić. Tylko po co? Skoro wszystko, co wyszło spod ręki Pana jest doskonałe. W tym i nasza natura, jako element stały, wrodzony.
Nie mówię o elementach nabytych w procesie dojrzewania, kształtowania się osobowości człowieka jak charakter, czy usposobienie. Na te elementy wpływ mają rodzice, najbliższe otoczenia-koledzy, szkoła, praca, oraz my sami.
Powinniśmy te dwie kwestie w sposób zdecydowany umieć rozdzielać, aby było nam łatwiej zrozumieć, co jest na stałe przepisane do człowieka, według mnie wyłącznie dobro, które jest przez człowieka za sprawą grzechu ciągle zagłuszane, od elementów, na które człowiek ma realny wpływ w walce dobra ze złem. Bo to kim jesteśmy-ludźmi dobrymi, czy złymi, zależy wyłącznie od nas.!!!!!!!!!!!!!
Odpowiadając na drugie pytanie Bóg przez proroka Jeremiasza pyta się Izraelitów, czy mogą oni się zmienić. Czy mogą odwrócić się od zła i czynić dobrze. Odpowiedź pada w kolejnych wersetach. Oni nie mogą się już zmienić, zabrnęli tak dalece, że zło, które czynili przejęło pełną kontrolę nad ich umysłami i sumieniami. Oni są symbolem tych wszystkich, którzy wpuszczają zło do swych serc i umysłów i pozwalają mu za siebie działać, decydować.
Nie można wyrywać pojedynczych fragmentów, aby je dopasować do swoich celów. A ten fragment został właśnie tak potraktowany. Należy go traktować jako całość myślową od wersetu 15-27
Bo odpowiadając dalej na to pytanie, człowiek może zawrócić ze swojej złej drogi i czynić dobrze, jest to jak najbardziej możliwe. Bóg na to czekał:
Jer. 13:27
...Biada ci, Jeruzalemie, że nie chcesz się oczyścić. Jak długo jeszcze będziesz zwlekać? BW
I jak pokazują wydarzenia tamtego okresu się nie doczekał.
Jednakże, nie trzeba daleko szukać, ja wraz z moimi braćmi i siostrami w Jezusie Chrystusie jesteśmy tego przykładem. Kroczyliśmy drogą szatana, a kiedy zrozumieliśmy, że ta droga prowadzi donikąd, że jest ona zła, postanowiliśmy się zmienić i przybliżyć do Ojca.
4. Psalm 14/3
Wszyscy zbłądzili, stali się nikczemni, nie ma takiego, co dobrze czyni, nie ma ani jednego. BT
Werset ten zawiera wyraźny opis sytuacji w czasach, w których został napisany. Wynika z niego, że wszyscy zbłądzili i czynili źle. Czy dzisiaj jest inaczej? Czy rzeczywiście nie ma ani jednego sprawiedliwego?
Wyżej już napisałem, że wszechwiedza Boga pozwala na takie stwierdzenie, gdyż poza Panem Jezusem nie będzie człowieka, który by chociaż raz nie zgrzeszył. Wersety jeden i dwa odpowiadają w dość precyzyjny sposób dlaczego tak się dzieje. Proszę drogi Czytelniku przeczytaj dwa pierwsze wersety i odpowiedz sobie na pytanie: Co się stało? Że tak się dzieje.
Natomiast w wersecie czwartym pada pytanie: Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość?
W tym miejscu przytoczę historię proroka Eliasza, który uciekając przed zemstą Izebel stwierdził:
1 Król. 19:10
A on odpowiedział: Gorliwie stawałem w obronie Pana, Boga Zastępów, gdyż synowie izraelscy porzucili przymierze z tobą, poburzyli twoje ołtarze, a twoich proroków wybili mieczem. Pozostałem tylko ja sam, lecz i tak nastają na moje życie, aby mi je odebrać. BW
Czy rzeczywiście tylko Eliasz pozostał wierny Panu ?
1 Król. 19:18
Zachowam w Izraelu jako resztkę siedem tysięcy, tych wszystkich, których kolana nie ugięły się przed Baalem, i tych wszystkich, których usta go nie całowały. BW
Okazuje się, że nie wszyscy ulegają złu, na przestrzeni wieków są osoby wierne przymierzu Bożemu, którzy z całą pewnością dopuścili się grzechu, ale Bóg widział w nich również sprawiedliwość, która górowała nad nieprawością. Widział także szczerą skruchę i żal za popełnione grzechy, gdyż tylko wówczas możemy być sprawiedliwi w Jego oczach.
5. Efez 2/3
Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni; BW
Biblia Warszawska w pełni nie oddaje przesłania, które płynie z tego fragmentu, chodzi przede wszystkim o wyrażenie: byliśmy z natury dziećmi gniewu.
Nasza sumienność, rzetelność w głoszeniu Słowa Bożego wymaga, aby sięgać do oryginału, innych przekładów, jeżeli mamy jakiekolwiek wątpliwości. Ja tak uczyniłem. W przekładzie interlinearnym ten fragment brzmi następująco: „ ...wśród których i my wszyscy zaczęliśmy obracać się niegdyś w pożądaniach ciała naszego czyniąc wolę ciała i myśli i byliśmy dziećmi pod względem natury gniewu jak i pozostali
Nietrudno zauważyć, że przekład dosłowny kładzie nacisk na naturę gniewu Bożego. W tym miejscu należy odpowiedzieć sobie, co jest na stałe przypisane gniewowi Bożemu. Jest tylko jedna rzecz, którą można przypisać gniewowi Bożemu. To kara za grzeszne życie. Nie ma gniewu bez kary, która przypomnę, jest sprawiedliwą odpłatą za brak posłuszeństwa wobec Stwórcy, za nasze popełnione i szczerze niewyznane grzechy. W tym fragmencie powinniśmy jeszcze zwrócić uwagę na wyrażenie „niegdyś w pożądliwościach”. Jest to forma czasu przeszłego, co oznacza, że człowiek może się zmienić, że może wygrać-górować nad własnymi pożądliwościami. Czy z naturą, która z definicji oznacza coś stałego, nabytego, wrodzonego w chwili urodzenia, w naszym omawianym przypadku z grzeszną naturą, można wygrać z pożądliwościami?
Jak widać ten fragment nic nie mówi o naturze ludzkiej, lecz bardzo precyzyjnie wskazuje na naturę gniewu Bożego, co bardzo wyraźnie widać na przykładzie potopu, Sodomy i Gomory. Powiem więcej, tekst Efez 2/3 według Biblii Warszawskiej został przedstawiony polonistce, którą poprosiliśmy o sprawdzenie tego fragmentu pod kątem gramatycznym. Jej odpowiedź pokrywała się z tłumaczeniem interlinearnym. Ona również wskazała, że chodzi o naturę gniewu- z natury rzeczy.
W oparciu o przekład z Biblii Warszawskiej spotkałem się z zarzutem , że kłamię, że Biblia mówi o grzesznej naturze:
„( Słowa te we wszystkich Przekładach Biblii brzmią niemal identycznie).
Można im pokazywać ten i podobne wersety-ONI TWIERDZĄ, ŻE W BIBLII NIE MA TAKICH SŁÓW! Już tu nie ma wątpliwości kto tu kłamie i kto zarzuca kłamstwo Bożemu Słowu!
Problem ten dotyczy wielu innych fałszywych nauk głoszonych i propagowanych przez osoby tkwiące w tym kłamstwie( omówimy je w innych artykułach)- zawsze zaprzeczają czytelnej i zrozumiałej treści Bożego Słowa. Zaprzeczają słowom zawartym w Biblii !!! Nie wiem...ale to chyba jeden z dowodów, że uważają się za mądrzejszych od Boga.
W swej pysze, ludzie ci nawet nie zadają sobie trudu-rzetelnego udowodnienia czy choćby uzasadnienia swoich „ racji. Ich „dowody to plątanina różnych „argumentów”, niejednokrotnie wyrwanych z prawdziwych kontekstów, niedorzecznych, bezsensownych a-jakże często-do tego stopnia sprzecznych, że przeczytane wersety wręcz zaprzeczają swoją treścią-niedorzecznością przez tych ludzi głoszonych. Wiele stwierdzeń i wywodów świadczy wręcz o głupocie zarówno argumentacji jak i stwierdzeń.” Bezgrzeszni są wśród nas
Proszę, drogi czytelniku oceń sam, kto rzetelnie podszedł do wyjaśnienia tego fragmentu. Komu zależało na rzetelnym dojściu do prawdy ? A komu jedynie na „dokopaniu”, poniżeniu, oskarżeniu o kłamstwo ? Kto w końcu kłamie i oszukuje? Czy zacytowany fragment ma coś wspólnego z konstruktywną krytyką ?
6.Rzym 7/14-
Zwróćmy uwagę na podtytuł. Już na samym początku jego treść sugeruje, że człowiek ma podwójną naturę. Każdy kto go przeczyta już jest „ustawiony” i nie zastanawia się nad treścią. Przesłanie jest jednoznaczne!!!
Skoro te słowa są umieszczone w Biblii, to kto się zastanawia, czy zostały one dodane, czy też zostały przetłumaczone z oryginału.
Przede wszystkim ten podtytuł jest dopiskiem, którego z całą pewnością nie ma w oryginale. Został dodany: W jakim celu? Czy pomóc nam w zrozumieniu Słowa Bożego? Jak widać nie!
Czy można mówić o podwójnej naturze człowieka? Z definicji słownikowych jasno wynika, że natura to coś stałego, wrodzonego. Czy zatem w człowieku, który przychodzi na świat- w małym nieporadnym jeszcze niemowlaku mieszka dobro i zło?. Czy z jednego zdroju może wypływać woda słodka i gorzka. Pyta się nas Stwórca Jak/3/11. Oczywiście, że nie!
Sami możemy się przekonać, że podtytuł jest nie logiczny i zaprzecza Słowom samego Stwórcy, ale za to jak już wspomniałem ustawia nasze myślenie. Sprawia, że nie docieramy do sedna przesłania.
Na początek przeanalizujmy wersety od 14-17.
Apostoł Paweł stwierdza, że prawo jest duchowe, a człowiek cielesny. Na styku duchowości i cielesności dochodzi do konfliktu. Pożądliwości, które rodzą się w nas, którym sami pozwoliliśmy na wzrost, prowadzą nas do złego, przeciwstawiają się prawu. Następnie Paweł stwierdza i tu posłużę się Tysiąclatką, że jest niewolnikiem grzechu- „zaprzedany w niewolę grzechu”.
W tym miejscu należy odpowiedzieć na bardzo ważne pytanie:
Kiedy to człowiek staje się niewolnikiem grzechu? Według grzesznej natury od chwili urodzenia.
Słowo Boże bardzo precyzyjnie odpowiada na to pytanie. Człowiek staje się niewolnikiem grzechu jeżeli mu ulega:
2 Piotr. 2:19
19. Obiecując im wolność, chociaż sami są niewolnikami zguby; czemu bowiem ktoś ulega, tego niewolnikiem się staje . BW
Jan. 8:34
34. Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu. BW
Rz 6:16
16. Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź [niewolnikami] grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź posłuszeństwa, [co wiedzie] do sprawiedliwości? BT
Dopiero w tym momencie stajemy się niewolnikami grzechu, jego zakładnikami. Jednakże nie możemy powiedzieć, że grzech jest na stałe do mnie przypisany. Ja przecież mam z nim walczyć! A jak mogę walczyć z czymś, co jest na stałe do mnie przypisane, niezależne ode mnie. Z góry zawsze jestem skazany na porażkę. A Słowa Boga mówiące o doskonałości, do której mamy dążyć to taki „ żart ze strony Stwórcy”, który jest miłością i sprawiedliwością.
Werset 15 mówi, że apostoł Paweł nie rozumie pewnej rzeczy. I mi się również przydarzyło, że pewnych sytuacji nie rozumiałem. Chciałem dobrze, a wyszło źle. Zastanówmy się dlaczego tak się dzieje. Odpowiedź znajduje się w wersecie 17. Nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech. A ja się pytam: A skąd grzech się wziął we mnie? Kto go wpuścił?
Jeden fragment druzgocze teorię, że grzech, czy grzeszna natura mieszka we wnętrzu człowieka, czy to w wyniku narodzin, czy dziedziczenia. Jest to tekst z I Mojż. 4/6-7
Wtedy zapytał Jahwe Kaina: Dlaczego jesteś taki smutny i chodzisz ze spuszczoną głową?
Gdybyś postępował sprawiedliwie, nie miałbyś powodu chodzić ze spuszczoną głową. [Pamiętaj] jednak: Jeśli nie będziesz postępował uczciwie, to grzech zaraz pojawi się u bramy [twojego domu] i będzie czyhał na ciebie. A to przecież ty masz nad nim panować.
Biblia Warszawsko-Praska
I rzekł Pan do Kaina: Czemu się gniewasz i czemu zasępiło się twoje oblicze?
Wszak byłoby pogodne, gdybyś czynił dobrze, a jeśli nie będziesz czynił dobrze, u drzwi czyha grzech. Kusi cię, lecz ty masz nad nim panować. BW
Jahwe zapytał Kaina: Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura?
Przecież gdybyś postępował dobrze, miałabyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech waruje u wrót i łasi się do ciebie, a przecież to ty masz nad nim panować.
Biblia Tysiąclecia II wydanie
Przesłanie tych słów jest bardzo proste i trzeba naprawdę bardzo dużo złej woli, aby tego nie zrozumieć. Na tym przykładzie bardzo wyraźnie widać zależność między grzechem, a człowiekiem. W momencie kiedy zaczynamy planować zło, grzech natychmiast pojawia się wokół nas i kusi nas. Jednakże bez naszego pozwolenia nie może on zacząć działać w naszym życiu. To my mamy nad nim panować, a nie on nad nami. Pamiętajmy jeszcze o jednym, że te Słowa Boga padają na początku naszej historii, tuż po upadku Adama i Ewy, są one ostrzeżeniem i zarazem ochroną. Dzięki tym słowom ja wiem, że jeżeli nie wpuszczę grzechu do swego serca i umysłu, to nie będzie on na de mną panował.
Dalsze wersety Pawła to potwierdzają, które bardzo wyraźnie mówią, że grzech, który mieszka we wnętrzu człowieka, którego człowiek na własne życzenie stał się niewolnikiem, powoduje, że chcemy dobrze, lecz dajemy się, powtórzę to jeszcze raz, dajemy się opanować grzechowi i wówczas czynimy to, co grzech chce.
Jest to wina wyłącznie samego człowieka, który wbrew dobrym radom naszego Ojca nie chce walczyć z grzechem, panować nad nim, gdyż niejednokrotnie wymaga to poświęcenia, wysiłku z naszej strony. Wygodniej jest dać się opanować, prowadzić grzechowi i mówić, że jestem wyłącznie słaby. Wówczas apel naszego Boga do panowania nad grzechem, do walki z nim to tylko puste słowa. Gdyż skoro jestem słaby, gdyż od urodzenia mam złą, grzeszna naturę to i tak jestem skazany na porażkę. Porażką jest właśnie takie myślenie. Bóg uczynił na tyle silnego człowieka, aby ten jako pierwszy podejmował walkę z grzechem. A gdy już rozpoczęliśmy walkę wówczas przychodzi pomoc ze strony Boga, który wzmacnia nas i jest z nami. Gdy Stwórca jest z nami, a my z nim wówczas możemy z całą pewnością powiedzieć, że walka zostanie wygrana.
Stwórca nie stworzył nieudolnego i słabego człowieka, który nie jest w stanie podjąć walki z grzechem i nad nim zapanować, który tylko siedzi w fotelu z założonymi rękoma, użala się nad sobą i czeka, żeby wszystkie problemy za niego rozwiązał Bóg. Życzę powodzenia tym wszystkim, którzy tak myślą.
Drogi Czytelniku, Ty sam oceń, czy przedstawiona przeze mnie argumentacja, jest zgodna z przesłaniem płynącym z Pisma Świętego. Jestem otwarty na krytykę, ale tylko konstruktywną, która pomoże mi we właściwym zrozumieniu, większym poznaniu Boga.
W Jezusie Chrystusie, życzę nam wszystkim mądrości Bożej, aby w naszych sercach i umysłach była jak najczęściej. Żeby nie była tylko gościem, ale żeby zamieszkała na stałe w naszym wnętrzu.
Jacek Siedlecki
